გარეთ ქარი მიტოვებულ აჩრდილივით დაძრწის,
მიბაკუნობს ქვაფენილზე თავშიშველი წვიმა,
გელოდები. . . და ემჩნევა ჩემს ღაწვს ორი ხაზი,
ამ თავსხმაში მგზავრმა ჩუმად ჩემზე გაიცინა.
ელოდები. . . იღვენთება სანთელივით წვეთი,
და ფოთლები მონანაობს ციდან დაბლა, დაბლა,
ამ ქუჩაში არვინ არის ჩემთან წვიმის მეტი,
შენზე ფიქრი როგორც ელვა ცაზე გაიხაზა.
ჩაიარე ჩემი გულის კარიბჭესთან ფრთხილად,
მოციქულად მომიგზავნე თავშიშველი წვიმა.
გარეთ ქარი მიტოვებულ აჩრდილივით დაძრწის -
ვინ რა იცის, წვიმის წვეთმა რაზე გაიცინა.
გარეთ ქარი მიტოვებულ აჩრდილივით დაძრწის
და ფოთლები მონანაობს ციდან დაბლა, დაბლა,
გელოდები. . . დამისველდა ცრემლის წვიმით ღაწვი,
შენზე ფიქრი, როგორც ელვა ცაზე გაიხაზა.
გელოდები. . . მობაკუნობს ქვაფენილზე წვიმა,
ამ თავსხმაში მგზავრმა ჩუმად ჩემზე გაიცინა
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Сообщения
Комментариев нет:
Отправить комментарий