ნ ე ლ

მე ამ ცხოვრებაში უკვე იმდენჯერ მოვკვდი, რომ აღარ მიკვირს სიკვდილის მოსვლა, გაკვირვებული იმით ვარ მხოლოდ, რომ ვლაპარაკობ, ვმღერი და ვსუნთქავ, ჩემში იმდენი ტკივილია, იმდენი დაფარული სევდა, ხანდახან ვფიქრობ, რატომ გამაჩინე, რატომ დამბადე, დედა! თურმე რა საშინელი ტკივილის ატანა შემძლებია, გმადლობ უფალო!