შენი დუმილიც კი მომნატრებია
ნუ მეუბნები სულ მონატრებაზე წერო
მინდა, სულ მონატრების ბილიკებით ვიარო
ჩუმად ვარ და ველი
ზარს ველი
წერილს ველი
სიტყვას ველი
რომელსაც ჟანგბადივით ხარბად შევისრუტავ
ოთახში სიბნელეა და მთვარის მკრთალი შუქი კედელზე მიცოცავს
სიგატერის კვამლი ნელა ნელა მიყვება
ყავა კი ცივია მაგრამ მაინც ხელისგულებს მითბობს
ხელისგულებზე ჩემი სულია ფერფლივით ნაზი და მოფარფატე
შოპენს უკრავენეს ხმა სადღაც ღია სარკმელიდან მოდის
ცაზე ვარსკვალვები იწყებენ ცეკვას
წამწამი წამწამს ედება და ორი ნაკადული პოულობს ერთმანეთს
ჩუმია ღამე დუმილს თანაზიარი
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Сообщения
Комментариев нет:
Отправить комментарий