გარეთ წვიმა ჩემს ფანჯრებზე ბადეს ხატავს,
უცნაურს და აბლაბუდის ქსელის მაგვარს,
ამ ბადეში შენზე ფიქრის წვეთებია ჩახლართული,
ერთმანეთში გადახლართულ ვნებიანი ხელის მსგავსად,
მომიქსოვე, მომიქსოვე წვიმავ ფარდა
რომ ჩავიცვა, მოვიხვიო ტანზე და კვლავ
მოვეფერო მთრთოლავ ხელით ფიქრის წვეთებს
მარგალიტად აკინძულებს ჩემს ფანჯრებზე
შენს მოლოდინს ჩაუმუხლავს სარკმლის მიღმა ....
უცნაური სიჯიუტით ბადეს ხატავს ცელქი წვიმა,
და მე ასე მოლოდინად ქცეულ გულით
ვეფერები შენზე ფიქრით შექმნილ მირაჟს
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Сообщения
1 комментарий:
ნელიკო, ეს კარგი ლექსია - მომეწონა.
მაგრამ ის წვიმის დახატული ბადე აბლაბუდის ქსელის მაგვარი როგორ იქნება - ამას ვერ ვხვდები. აბლაბუდე ხო მაინც მომრგვალებულია ხოლმე და წვიმა ხომ არ შეუდგება მასეთ მომრგვალებას?
Отправить комментарий